2009, ANO INTERNACIONAL DA APRENDIZAXE DOS DEREITOS HUMANOS

(NACIÓNS UNIDAS)

Asamblea General. Resolución AG-60 Aniversario
Comunicado da Alta Comisionada das Nacións Unidas para os Dereitos Humanos, Navi Pillay, con ocasión do 60° Aniversario da Declaración Universal de Dereitos Humanos.
OACDH|09 Dic 2008

XENEBRA -- O 10 de decembro celébrase o do 60° Aniversario da Declaración Universal de Dereitos Humanos, un breve e único documento de 30 artigos que probablemente tivo un maior efecto na humanidade que calquera outro documento na historia moderna.

Inmediatamente despois do fin da Segunda Guerra Mundial, os políticos, diplomáticos, xornalistas, activistas, pensadores mundiais e, sobre todo, a poboación xeral, desexaban previr que unha guerra tal volvese suceder, o que significaba atacar, tanto as súas causas, como as súas consecuencias. Puxeron o seu empeño en asegurarse de que nunca máis houbese outro Holocausto, e que todas as persoas, especialmente as pobres, as famentas, as desprazadas e as marginalizadas, tivesen no futuro estruturas para apoialas e marcos legais internacionais para protexelas.

Moitos dos tratados legais e das institucións internacionais máis admirables do mundo, incluíndo ás Nacións Unidas, remítense a este periodo fértil de fins dos anos 40, pero a Declaración Universal ten nel un lugar verdaderamente especial.

Por primeira vez, recoñeceuse a todos os dereitos humanos, civís, culturais, económicos, políticos e sociais como pertencentes en forma inherente a todas as persoas, e non como dons conferidos magnánimamente, ou negados, dependendo do designio, a sorte ou o capricho dos réximes gobernantes.

O seu enfoque visionario, aínda que tamén completamente fundamental, está mellor ilustrado nas súas propias palabras: "Todos os seres humanos nacen libres e iguais en dignidade e dereitos” “Todo individuo ten dereito á vida, á liberdade e á seguridade da súa persoa” “Todos son iguais ante a lei". Despois presenta unha lista de dereitos específicos, que van do dereito a non ser torturado, esclavizado, ou detido arbitrariamente, pasando polo dereito á liberdade de opinión, de expresión e de relixión, e incluíndo unha serie de dereitos sociais, económicos e culturais clave, tales como o dereito á educación, o dereito á saúde e o dereito a igual salario por traballo igual.

Todas as persoas, enuncia a Declaración, teñen estes dereitos "sen distinción algunha de raza, cor, sexo, idioma, relixión, opinión política ou de calquera outra índole".

Hoxe en día, os principios establecidos na Declaración vense reflectidos nas Constitucións e leis de máis de 90 países. Mecanismos internacionais, rexionais e nacionais específicos, incluíndo á Oficina do Alto Comisionado das Nacións Unidas para os Dereitos Humanos e o Consello de Dereitos Humanos, cos seus expertos independentes, foron establecidos para monitorear, promover, protexer e continuar desenvolvendo os dereitos humanos.

En todo o mundo, un número crecente de xornalistas, organizacións non gobernamentais e outros entes da sociedade civil, exercen maior e máis efectiva vixilancia sobre a adopción dos dereitos humanos, por parte dos seus gobernos. A chegada do Internet implica que aqueles que queiran abusar dos seus cidadáns a portas pechadas, atópanse con que lles é moito máis difícil facelo, e aqueles que desexan expoñer devanditos abusos, poden facelo con maior facilidade.

Con todo, para moitas persoas, a Declaración Universal segue sendo unha promesa incumplida, xa que o desexo político dos estados de cumprir coas súas obrigacións mantense lamentablemente detrás das súas promesas.

Existe o risco específico de que, conforme se desenvolve a crise financeira actual, os individuos e as comunidades máis pobres e máis marginalizadas do mundo, poderían enfrontar unha situación aínda máis grave que a que viven actualmente. A pobreza é tanto causa como resultado de violacións aos dereitos humanos, e teremos que ser extremadamente vixiantes durante os próximos meses para asegurar que programas de desenvolvemento e redes de seguridade social mantéñanse ou melloren, para que os efectos da crise non resulten desastrosos.

Malia todos os temores e as incertezas actuais, séntome estimulada pola gran atención que a celebración de todo un ano do 60° Aniversario, xerou sobre o tema dos dereitos humanos. En todo o mundo, organizacións voluntarias, institucións, docentes, estudantes, juristas, personalidades políticas e os medios de comunicación hanse enfocado na Declaración Universal e na continuidade da súa relevancia no mundo actual. Con todo, non podemos deternos aquí. Aínda estamos, a 60 anos, moi lonxe de alcanzar os obxectivos suscitados na Declaración Universal. Ningún país do mundo pode deterse e dicir "lográmolo".

Dez millóns de persoas no mundo aínda non saben que teñen dereitos que poden esixir, e que os seus gobernos son responsables ante eles e ante un amplo conxunto de leis nacionais e internacionais. Malia todos os nosos esforzos nos últimos 60 anos, este aniversario pasará desapercibido para moitas persoas, e é esencial que manteñamos este impulso, facilitando así que máis e máis persoas levántense e esixan os seus dereitos.

Por esta razón, compráceme que o ano que entra sexa designado Ano Internacional de Aprendizaxe de Dereitos Humanos, e quixese alentar a ministerios, institucións, docentes, pais e outras persoas con responsabilidade en todo o planeta, a aproveitar esta oportunidade para asegurar que a próxima xeración teña maior oportunidade de esixir o que lle foi prometido nese documento extraordinario coñecido como a Declaración Universal de Dereitos Humanos.