Excursión dos clubs de lectura

     O pasado xoves foron de excursión a Ourense os participantes nos clubes de lectura de 1º, 2º e 3º ESO, acompañados polas profesoras Lourdes Garrido e Olalla García.

     A nosa primeira parada foi Celanova. Alí percorremos o conxunto arquitectónico do Mosteiro de San Salvador, facendo breves altos nalgúns dos espazos para recitar versos de Celso Emilio Ferreiro. 

     No mosteiro un guía explicounos con detalle a historia das distintas construcións: os claustros, a igrexa do século XVII (o retablo, o coro baixo, o órgano), a capela San Miguel... Na igrexa descubrimos que a profe Lourdes Garrido, coordinadora dos clubs de lectura, provén dunha familia de artistas, coñecidos como "Os escultores de Parderrubias", e que no seu taller de escultura relixiosa construíron algunhas das pezas que hoxe atopamos na igrexa. Dúas das cousas que  máis nos impresionaron foron a capela mozárabe de San Miguel (declarada monumento nacional en 1923) e a Biblioteca do IES Celanova Celso Emilio Ferreiro, que ten o seu espazo físico na antiga biblioteca dos monxes do  “Claustro do Poleiro”. A biblioteca conta cunha interesante exposición, organizada dentro da campaña Voces de Muller, con escolmas de mulleres célebres en diversos ámbitos (literatura, ciencia, política, artes escénicas...).

     O noso seguinte destino foi Allariz, onde paramos a comer e a darnos uns chapuzóns no río Arnoia, aínda que moita calor non ía. Algunha tamén aproveitou para botar unha sestiña...

     Para finalizar a nosa viaxe e relaxarnos un pouco fomos ás termas de Outariz, situadas á beira do río Miño, en Ourense. Alí estivemos a remollo nas distintas pozas de auga fría e quente.

     Para o vindeiro curso repetimos!!!! 

Recital poético. Miriam Ferradáns e Lucía Novas.

     Hai uns días visitaron o noso centro as poetas de Bueu Miriam Ferradáns e Lucía Novas. Neste acto participaron os alumnos e alumnas de 4º ESO que, tras gozar co recital destas grandes autoras, entrevistáronas e leron algunhas das súas composicións poéticas.

     

No seguinte vídeo podedes ver algúns dos momentos desta xornada

    

Andrea Cordeiro, Antía Piñeiro, Jennifer Freire, Teresa Bernárdez, Manuel Estévez e David Juncal recitando poemas de Míriam e Lucía.

Fotografía do alumnado de 4º A e B coas autoras e os profesores do Departamento de Lingua Galega

Concurso de relatos en galego - Gañadoras da modalidade B

 

 O mar é un camiño

     O mar é un camiño. Cada un decide o seu destino, mais non sabemos como vai ser o camiño polo que pasamos ata chegar a onde queremos chegar. Eu penso no meu camiño, pero aínda non sei a onde quero ir. O vento guiarame aos poucos, reconducíndome pola vida. Tropezarei con penedos, diso estou segura, pero tamén o estou de que sempre haberá un compás que me guíe pola dirección correcta.
     Eu penso no meu camiño, ainda que non saiba ben a onde quero ir, pero tamén penso nos camiños doutra xente. Xente ancorada no tempo, xente que se perdeu polo camiño. Entón, penso que o vento xa non guía aos poucos, o vento transfórmase nun ar frío que conxela a todo o que navega, todo o que traspasa unha fronteira que separa o que é o meu camiño, o indicado, dos outros camiños, cheos de silvas e perigos agochados a cada paso, cada onda que acariña o mar. A profundidade do oceano é a mesma ao meu lado da fronteira, mais ao outro lado do trópico todo parece tornarse escuro, como se dun momento a outro alguén puidera precipitarse ao baleiro.
     Penso se esa xente que cae até o baleiro é merecedora dese final só por partir de diferente saída, aínda procurando un mesmo destino. Eu non estou preocupada pola meta porque sei que o camiño será fácil.
     Esa xente si, a xente doutro lado do trópico paréceme incribelmente valente porque tropezan con mil penedos máis ca min durante o camiño. Eles si que saben cal é a meta que queren, porque non deixan de loitar, aínda que o vento se volvera un ar frío.
     Ogallá un día o vento estea do voso lado e vos guíe aos poucos, xente que vos amosades perdida polo camiño.

Teresa Camila Bernárdez López

Érase unha vez…

      Oh, espelliño, espelliño! Quen é o máis bonitiño?

     A miña armadura reloce á luz do solpor, que entra pola ventá tinxindo a estancia dunha cor amarela, laranxa e ocre. Poño unha pose parecida á dos reis da Idade Media, pero non hai resposta.

     Maldición! Serventa! Isto é un anaco de cristal, non o que che pedín!

Furioso, boto unha última mirada de desprezo ao espello e detrás miña, no reflexo, vexo algo que chama a miña atención. Un pequeno brillo, sutil e case imperceptible. Xírome e achégome aos grandes andeis, amodo, coma unha pantera que avanza con sixilo cara á súa presa, como se fora escapar. É un libro, cun lombo con decoracións douradas e unha cuberta desgastada, que anticipa que é un libro con historia. Ábroo con coidado e as páxinas brillan ao poñelas á luz. Que contos! Que aventuras! Vai ser a miña seguinte viaxe! Sento na miña butaca de veludo, botando para atrás a miña longa e fermosa capa, e observo un mapa que semella estar en latín. Comezo a narrar a historia, poñendo énfase nos sentimentos, vivindo cada frase como se fose o discurso da miña vida… e entra Rodriga.

     Chegas tarde, condenada! Chameite hai unha eternidade!

     Anda, Don Quixote! Toma a pílula, digo a “apócema”!

     Trago ese remedio do demo e ela vaise contenta.

___

     Pecho a porta e deixo a Afonso no seu cuarto delirando, coma sempre. Quen o ía dicir! Un Don Quixote do século XXI!

Sara Soliño Iglesias

Un tesouro esquecido

     Aquilo non tiña sentido. Deille voltas e voltas, e máis voltas, pero non logrei atoparlle nin pés nin cabeza. Ese anaco de papel vello e noxento non tiña sentido, mais sentía unha atracción inexplicable cara a el. De súpeto, ouvín unha voz que me chamaba. Era a miña nai, cansa de esperar a que lle levara aquilo que me pedira ir buscar a aquel escuro cuarto e do cal xa nin me lembraba. Decidín gardar o meu pequeno tesouro no peto e volver onda ela coa escusa de que non atopara o que pedira. Sorprendentemente, creume e tras librarme dunha reprimenda fun cara ao meu cuarto. Alí analicei cautelosamente o anaco de papel e cheguei á conclusión de que era parte dun mapa.

     Cando vin cara ao reloxo xa era a hora da cea. A miña nai non tardaría en chamarme, e efectivamente nun par de minutos volveu berrar o meu nome. Fun cear, sen poder sacar o misterioso anaco da cabeza. Pensei en preguntarlle ao meu pai, xa que só el coñecía o almacén; de feito se non fora así, a miña nai non me tería mandado buscar aquela cousa. Saquei o tema coidadosamente para que non se decatara de que collera algo seu sen permiso, e contoume unha historia sorprendente. Comezou a relatar unha lenda de piratas en que o protagonista era o meu tataravó. Resulta que fora un dos piratas máis intrépidos da súa época e que conseguira moitos tesouros que agochara en lugares remotos. Díxome que estas riquezas pertenceron á nosa familia e ían pasando de pais a fillos ata que o avó as perdeu. Mais eu sei que iso non é certo. Hai case dez anos que morreu e no tempo que pasei con el aprendín moitas cousas que me resultaron moi útiles. Podería ser un pouco frío e os anos chegáronlle a afectar á memoria, pero el non era capaz de perder algo así. Sei que era moi intelixente. O máis probable era que o ocultara. Seguro que en canto comezou a notar as perdas de memoria causadas pola idade decidiu agochar o seu tesouro. Lembro con claridade as historias de piratas que me contaba. El sentíase coma un auténtico pirata e seguro que non quería que o tesouro caera en malas mans. Por desgraza, non chegou a contarlle ao meu pai onde escondera o mapa e por iso el cría que o perdera.

     Tras darlle moitas voltas ao longo da noite concluín que o meu avó non agochara un mapa, senón varios. Para maior seguridade seguramente dividiu o mapa en anacos e os ocultou por separado. Iso explicaría por que só atopei este anaco. Esa noite tomei unha decisión que cambiaría a miña vida. Decidín comezar a procura da fortuna perdida da miña familia. Aínda non sabía como nin onde buscar, pero estaba decidido a atopala.

Paula Fernández Cruz

Premiados e premiadas nos concursos de relatos

     Hoxe tivo lugar na biblioteca do noso centro a entrega dos premios dos dous concursos de relatos convocados pola ANPA coa colaboración da Biblioteca e Dinamización Lingüística. O acto foi presentado por Lourdes Garrido, profesora de Lingua e Literatura Castelá e coordinadora dos clubs de lectura, que estivo acompañada por Mari Nores, representante da ANPA. Os premios para cada concurso e cada modalidade consistiron en VALES de 30€, 20€ e 10€ para trocar por produtos nos establecementos colaboradores coa ANPA do centro.

     

As gañadoras e gañadores dos premios no II Concurso de Relatos en Galego "Teresa López González" foron:

MODALIDADE A (1º e 2º ESO)
1º premio: Breixo Parada (2º ESO A)
2º premio: Laura Brocos (1º ESO A)
3º premio: Lois Carracelas (1º ESO A)

MODALIDADE B (3º e 4º ESO)
1º premio: Sara Soliño (3º ESO A)
2º premio: Paula Fernández (3º ESO A)
3º premio: Teresa Bernárdez (4º ESO B)*

As gañadoras e gañadores dos premios no I Concurso de Relatos en Castelán foron:

MODALIDADE A (1º e 2º ESO)
1º premio: Alejandro Aguete (1º ESO A)
2º premio: Laura Brocos (1º ESO A)
3º premio: Clara Costas (2º ESO B)

MODALIDADE B (3º e 4º ESO)
1º premio: Teresa Bernárdez (4º ESO B)*
2º premio: Sara Soliño (3º ESO A)
3º premio: Antía Novas (3º ESO A) 

Noraboa a todas e todos! Dentro de moi pouco publicaremos os vosos relatos.

* Os premios da alumna Teresa Bernárdez foron recollidos por Darío Camiña, ao non poder esta asistir ao acto.

Entrega de premios dos concursos de relatos

     O martes 11 de xuño, nun acto organizado na biblioteca do IES Illa de Ons, coñeceremos os premiados e premiadas nos dous concursos de relatos convocados pola ANPA en colaboración coa Biblioteca e Dinamización Lingüística. 

     Os relatos en castelán da modalidade A (1º e 2º ESO) debían comezar co seguinte frangmento:

     Tengo poca fortuna: nunca me ha tocado ninguna rifa y siempre lo pierdo todo, por eso sé que es difícil creer lo que me ocurrió. Abrí casualmente el cajón de aquella mesita vieja y carcomida por la polilla que llevaba tantos años en el cobertizo y allí encontré... 

     Os relatos en castelán da modalidade B (3º e 4º ESO) debían comezar co seguinte frangmento de La caja de música de Alfonso Zurro:

    Y cierra la tapa. Un bulto negro, que parece flotar en el aire y tal vez lleve tiempo observándola se acerca a ellla...

      O punto de partida para as dúas modalidades dos relatos en galego foi a seguinte imaxe:

Miserábeis. O Musical

     Alumnado, profesorado e persoal non docente do IES Illa de Ons está a realizar os últimos ensaios para a estrea, o 19 de xuño no Auditorio de Cangas, de Miserábeis. O Musical, un proxecto de carácter interdisciplinario baseado na obra de Víctor Hugo, no que a Comunidade Educativa do noso centro leva traballando desde o comezo do curso. No acto conmemorativo do 8 de marzo, celebrado no Centro Social de Bueu, xa avanzamos unha mostra coa adaptación á revolución feminista dalgunhas das escenas da obra.

    Esta adaptación con formato de teatro musical, xorde da reflexión do claustro de profesores e profesoras arredor da importancia dunha práctica docente que fomente a aprendizaxe cooperativa, competencial, dende unha óptica feminista e en lingua galega. Para a súa posta en práctica elaborouse un cronograma no que foron integrados a planificación de pequenas investigacións, proxectos sobre temáticas específicas, un calendario de ensaios e obradoiros de canto coral en galego, así como diversas tarefas de contido interdisciplinar.

     O obxectivo principal desta proposta non é unicamente a creación do produto final que veremos os días 19 e 21 de xuño, senón que, é no proceso de creación e produción do espectáculo onde se atopa o feito educativo; posto que é aquí onde se ocasiona a aprendizaxe significativa e a vinculación e asimilación de contidos en base á experiencia. 

Imaxes dalgúns dos ensaios