Premiadas no 1º ciclo
1º Premio : Alexandra Iglesias 2º A " Admirador secreto"
2º Premio : Susana López 2º B " Amores indestructibles"
Premiadas no 2º ciclo
1º Premio :Sara Menduíña 3º A "Carta ás augas cálidas do Polo Norte"
2º Premio : Aida Queimaño 4º A " Un clavo quita otro clavo"
Fragmento do relato de Sara Menduíña :
"Outra calada. Estamos na cama do que antes era o noso piso. Ti estás espida e cos cabelos completamente alborotados e só a saba branca cobre o teu corpo. Tes un sorriso, estás feliz. Abres os ollos. Volvo a ver ese marrón cálido neles. Desapareces.
Outra calada. Topámonos nunha rúa solitaria. Está chovendo pero non levamos paraugas. Tes o cabelo completamente mollado e a camiseta pegada ao corpo tamén moi mollada. Chámote porque non paras de bailar, pareces unha nena pequena, dígoche que temos que volver a casa. E ti acercaste e disme que non podemos desperdiciar a chuvia. Eu non entendo o que dis, pero estás tan fermosa. Bícasme. Sabe a…Desapareces.
Outra calada. Estou ebrio. Ti estás falando nun ton algo elevado, pero non te escoito. Non paras de chorar. Sinto a necesidade de dicirche que non quero verte chorar pero en lugar diso soltoche que es unha chorona e que necesito o meu espazo. Acóstome no sofá e escoito como colles as chaves e cerras a porta. Desapareces.
Outra calada. Chego a casa despois dunha intensa xornada de traballo. Entro e voceo meu amor xa estou aquí, boteite de menos. Non respondes. Entro na cociña esperando encontrarme cos teus ollos ardendo de ganas de bicarme en no lugar diso encontro un post-it no que anuncias a túa marcha para non volver. Caio no chan. Desapareces.
As bágoas comezan a escorregar polo meu rostro. Fan carreiras a ver cal é a primeira en coarse na miña boca. Tiro o cigarro. Non podo seguir fumando o acabarei afogando nas miñas propias augas.
Consulto o reloxo. Son xa as doce da noite. Métome na cama. As sabas inda conservan o teu olor. Se estiveras aquí agora chamaríasme sucio, estou seguro. Hai sete días que non lavo as sabas. Tamén hai sete días que non durmo por culpa delas. Hai sete días que durmo no chan con elas ao meu carón coma un neno pequeno.
Escoito os coches acelerar. As Cinsentas de saldo e esquina a facer o seu traballo. Os xóvenes alocados beber coma se non existise mañá. As nais sentadas no sofá cun flexo acenso esperando preocupadas polos seus fillos. Os estudantes cos nervios a flor de pel preocupándose porque o reloxo xa marca as doce. Os bicos dos namorados baixo as estrelas. Escoito vida. E eu aquí tirado no chan, respirando o teu olor, máis morto ca vivo."
Ningún comentario:
Publicar un comentario