Foto biblioteca

Foto biblioteca

14/12/22

Lecturas, música e xogos recomendados

    Un ano máis, a Coordinadora de Equipos de Dinamización Lingüística do Morrazo elaborou as seguintes guías de lectura, música e xogos en galego, recomendados para agasallar nestas vacacións. Ademais das guías para secundaria, publicamos as dos demais niveis por se queredes comprar un galano aos máis pequenos.


12/12/22

Os abrazos do mar

 O vindeiro luns 19 de decembro, Montserrat Villar, poeta e profesora no noso centro durante o curso 2020/2021, fará a presentación do libro de poemas "Os abrazos do mar". 


Neste novo libro de poemas bilingüe castelán/galego, a poeta mira ao mar desde a beira, desde a fronteira e vaino contemplando e debullando en tres tons reflexivos, contidos, como un presente continuo cos adxectivos precisos: o mar como metáfora do eterno retorno e do perpetuo movemento da existencia; o mar da inmensidade, horizonte de ausencias sucado polas aves e os barcos, sempre lonxe; é o mar de todos os días, do porto e da praia coa súa trasfega ao longo das estacións. Non é o mar do ser amado que se afastou nunha cantiga. É o mar cos pés na terra, na area, onde se confunde o incontable co infinito, cachizas de montañas trituradas no tempo con cunchas, espiñas, esqueletos: Os pés pisan esa amálgama / de existencia e semente fosilizada / sen coñecer a exactitude do final .// As mans amasan a terra / que se empeña en fuxir entre os dedos / sen explicación nin conciencia. (Fragmento do prólogo)

            Comentario publicado pola Editorial Lastura 

05/12/22

Xuntanzas do club de lectura de 1º ESO

     Os días 28 de novembro e 5 de decembro comezamos coas primeiras actividades do club de lectura nos grupos de 1º ESO. Reunímonos despois do xantar co alumnado de 1º A e B na biblioteca, para ler e debater sobre distintos aspectos dunha das obras literarias máis coñecidas de Julio Verne, "Veinte mil leguas de viaje submarino". 


     A coordinadora do club animou ao alumnado a analizar as características dos personaxes e dos seus nomes; tamén fixemos un repaso cronolóxico de diferentes momentos da obra a través de varias das súas ilustracións e estudamos as particularidades dalgúns dos animais mariños que aparecen no libro. Ademais realizamos unha lectura compartida dunha parte deste, intercambiamos impresións sobre distintos fragmentos e visualizamos un anaco da versión de debuxos animados de 1985, do director Warwick Gilbert.

24/11/22

#25N_REVIRAD@S

Con motivo da conmemoración do Día Internacional Contra a Violencia de Xénero, as profesoras da materia de Igualdade propuxeron aos alumnos e alumnas de 2º ESO realizar unha pescuda sobre algunhas ideas falsas, relacionadas co feminismo e a violencia de xénero, que con frecuencia se vomitan nas redes e na rúa.

O fío condutor deste proxecto foi, por un lado, a idea de mensaxes reviradas nos seus múltiples significados, como ideas que amosan malas intencións ou que non obedecen ao que se lles manda. Por outro lado, a idea de "patriarcadas", pois moitas desas mensaxes resúltannos repugnantes e en numerosas ocasións expúlsanse pola boca como un automatismo, sen dixerir, é dicir, vomítanse.

O alumnado traballou en grupos indagando sobre as mensaxes machistas, seleccionando unha idea para traballar a súa resposta e elaborando un cartel creativo para visibilizala. Coa colaboración da Biblioteca creouse unha campaña publicitaria composta por dous grupos de carteis, na serie PATRIARCADAS alumnado e profesorado vomitan unha selección das distintas ideas machistas falsas ás que se lles dá a volta na serie REVIRAD@S, onde os argumentos expóñense por medio de conversas de Whatsapp.









22/11/22

Poemas matemáticos

   Entre as actividades que se están a desenvolver no centro neste mes dedicado ao mundo das ciencias, o Departamento de Lingua Galega propón a lectura de poemas que aborden distintos temas deste ámbito. A continuación amosamos unha selección de poesías en distintos idiomas que tratan aspectos relacionados coas matemáticas.

“Son a suma total“

MARÍA MARIÑO  

Son a suma total

daquel que foi medindo

a pegada aquela que non digo,

pegada que soia se puxo o seu nome.

Son resta da esperanza -diferencia quedou-

Multiplicada xa nacín,

pra qué dividirme agora?

San, enteira voume indo,

san, enteira vou quedando,

o paso xa me cederon,

inda que o camino se vira,

vaise virando en duro,

as pegadas ben se ven

vense volcar nas penas,

liman os picos dos montes,

raxan a cume i o mar,

raxan as alturas todas,

raxan a neboa,

raxan o sol,

ráxanse todas nunha,

ésta cínguese

vaise cinguindo.

iTerra, alma dona¡

Pegada que soia

se puxo o seu nome.

 

“Niño Frío” Rimas con números

 RAÚL VACAS


 

“Nueva York. Oficina y denuncia”

 F. GARCÍA LORCA 

Debajo de las multiplicaciones

hay una gota de sangre de pato;

debajo de las divisiones

hay una gota de sangre de marinero;

debajo de las sumas, un río de sangre tierna. (...)

Todos los días se matan en New York

cuatro millones de patos,

cinco millones de cerdos,

dos mil palomas por el gusto de los agonizantes,

un millón de vacas,

un millón de corderos

y dos millones de gallos

que dejan los cielos hechos añicos. (...)

Yo denuncio a la gente

que ignora la otra mitad,

la mitad irredimible

que levanta sus montes de cemento

donde laten los corazones

de los animalitos que se olvidan

y donde caeremos todos

en la última fiesta de los taladros. (...)

Óxido, fermento, tierra estremecida.

Tierra tú mismo que nadas por los números de la oficina.

¿Qué voy a hacer? ¿Ordenar los paisajes?

(...)


Poema visual

EDGARDO ANTONIO VIGO

 


“Ficció total”

JOSEP M. ALBAIGÈS 

El signe +,

més valor, més solitud.

El signe -,

menys tenebres, menys quietud.

El signe ´,

Dos diferents són germans,

El signe :,

Torno a trobar-hi els mancants.

Números? Només cal l'1.

Tots els altres són ficció.

Fòrmules? Una tan sols:

1 = 1 (jo sóc jo).

La força és el 30.000.

La humilitat, el 102.

L'orgull el 410,

El coratge, el 2.009.

El vuit tombat, infinit (µ),

no tapa pas just del tot.

Pitàgores i el seu p,

al cercle passa el ribot.

Neper i els seus neperians,

logaritmeja, oportú,

i Euler amb el número e

ens treu l'arrel de -1,

i així

ja tenim el número i.

Els complexos, existeixen? (x + iy)

Els savis en dubten, sí.

e2pi = 1,

és la fòrmula tabú!

Einstein diu: E=mc²

i tothom resta confós.

 

“Declaración matemática”

M. OSSORIO Y BERNARD 

Niña, me postro a tus pies

para pintar la pasión

que abrasa mi corazón

como dos y una son tres.

Escucha mi amor vehemente,

pues des que te he conocido

continuamente ha crecido

en progresión ascendente.

Que me quieras solicito

y ésta no mires esquiva:

si es mi beldad negativa

mi cariño es infinito.

Multiplicamini, etcetra,

dijo Dios al padre Adán,

y yo quiero ese refrán

seguir al pie de la letra.

Mas no fundo mi porfía

en una incógnita unión

que es regla de aligación

o de falsa compañía.

No a fe, y en buen testimonio

del fin que mi amor barrunta

quiero la regla conjunta

que se llama matrimonio.

Si no sumo grandes bienes

tengo un caudal de razones;

piensa que no hay proporciones

cual la que en tu mano tienes.

Y si bien no da la ciencia

para pavos ni perdices,

ni tengo bienes raíces

ni he de elevarme a potencia.

Sabré, aunque el mundo lo note

prestar a interés compuesto,

y solamente con esto

multiplicaré tu dote.

Espero respuesta el martes.

Madrid, tantos... sin errata.

Tuyo,

          Pascasio.

                         Postdata:

Si me desprecias me partes.


“Poesía numérica”

ANÓNIMA 

Porque no faltan beli.....3

que a estafar acostumbra..2

hacen con estos cuita.....2

el oficio de los bui......3

¡Cuántos chalecos fia.....2

y pantalones medi.........2

que luego han sido pedi...2

y nunca han sido paga.....2!

Es dura verdad, no arras..3

a decir que en ambos mun..2

hierven rencores profun...2

en contra de nuestros sas...3

Vienen a nuestros merca...2

baratísimos vesti.........2

por los franceses vendi...2

y por nosotros compra.....2

 

Poema visual

CARLES CANALS 

 

“Oda al número 0”

ENRIQUE MORÓN 

Redonda negación, la nada existe

encerrada en tu círculo profundo

y ruedas derrotado por el mundo

que te dio la verdad que no quisiste. 

Como una luna llena es tu figura

grabada en el papel a tinta y sueño.

Dueño de ti te niegas a ser dueño

de toda la extensión de la blancura. 

Tu corazón inmóvil y vacío

ha perdido la sangre que no tuvo.

Es inútil segar donde no hubo

más que un cuerpo en el cuerpo sin baldío. 

Redonda negación, redonda esencia

que no ha podido ser ni ha pretendido.

Sólo la nada sueña no haber sido

porque no ser es ser en tu existencia.


“Matemáticas y Literatura”

JOSÉ ANTONIO HERVÁS 

M irar soñando despierto

A l ver dos líneas trazadas

T e refleja como ciertos

E spacios que son del alma;

M ar de infinitos destellos

A cotados por las blancas

T razas que dejan abiertos

I mposibles movimientos

C apaces de abrir las marcas

A lcanzadas por expertos

S abios de todos los tiempos 

Y soñando lograremos

P enetrar en las esencias

O cultas de los extremos

E squivos de las conciencias,

S abiendo que toda ciencia

I ncluye cuando queremos

A lgo de amor y cadencia

 

“El Número Pi” 

WISLAWA SZYMBORSKA 

El número Pi es digno de admiración

tres coma uno cuatro uno,

todas sus cifras siguientes también son iniciales,

cinco nueve dos, porque nunca se termina.

No permite abarcarlo con la mirada seis cinco tres cinco,

con un cálculo ocho nueve,

con la imaginación siete nueve

o en broma tres dos tres, es decir, por comparación

ocho cuatro seis con cualquier otra cosa

dos seis cuatro tres en el mundo.

La más larga serpiente después de varios metros se interrumpe.

Igualmente, aunque un poco más tarde, hacen las serpientes fabulosas.

El cortejo de cifras que forman el número Pi

no se detiene en el margen de un folio,

es capaz de prolongarse por la mesa, a través del aire,

a través del muro, de una hoja, del nido de un pájaro,

de las nubes, directamente al cielo

a través de la total hinchazón e inmensidad del cielo.

¡Oh, qué corta es la cola del cometa, como la de un ratón!

¡Qué frágil el rayo de la estrella que se encorva en cualquier espacio!

Pero aquí dos tres quince trescientos noventa

mi número de télefono, la talla de tu camisa,

año mil novecientos setenta y tres, sexto piso

número de habitantes, sesenta y cinco céntimos

la medida de la cadera, dos dedos, la charada y el código

en el que mi ruiseñor vuela y canta

y pide un comportamiento tranquilo,

también transcurren la tierra y el cielo

pero no el número Pi, éste no,

él es todavía un buen cinco,

no es un ocho cualquiera,

ni el último siete

metiendo prisa, oh, metiendo prisa a la perezosa eternidad

para la permanencia.