Foto biblioteca

Foto biblioteca

27/05/20

O Illa de Ons na III Olimpíada de Historia


    A Facultade de Historia do campus de Ourense celebra a III Olimpíada Galega de Historia co obxectivo de fomentar a paixón polo coñecemento do pasado entre os máis novos e novas. Nela competirán nun concurso de pregunta-resposta 12 equipos formados por estudantes de Educación Secundaria Obrigatoria ou Educación Secundaria de Adultos dos centros de Ensino Secundario de Galicia.
    O noso centro participará co equipo das Wall-Stone-Craft, formado polas alumnas Antía Novas, Paula Fernández, Sara Soliño e Carla Moital.
    Debido á pandemia a cita terá lugar de xeito virtual, podendo seguirse por streaming no enlace https://tv.uvigo.es/live/5b60870c8f4208dd20625884 o vindeiro venres 29 de maio desde as 10:00h.

    Moita sorte, rapazas!!!

23/05/20

Proxecto Podcast: unha historia digna de contar

     Durante este trimestre o noso centro está a realizar distintas actividades colaborativas cos diferentes grupos de alumnos e alumnas. Unha delas é o Proxecto Podcast. Unha historia digna de contar, desenvolvido polo alumnado de 4º ESO a través das materias de Historia e TIC, para o que guionizaron, gravaron e editaron recreacións históricas de feitos acontecidos ao longo do século XX.
     Diana (profesora de Historia) e Kike (profesor de TIC) foron os organizadores desta extraordinaria actividade que contou como colofón cunha sorprendente gala de entrega de premios aos mellores Podcast. Non te perdas as mensaxes dalgúns convidados...

22/05/20

Rosalía e Pido talvez

     Rematamos a publicación de caligramas dedicados a Calero cos poemas E agora som um velho patrom, Rosalía e Pido talvez, que serviron de inspiración para as poesías visuais do alumnado do IES Illa de Ons.

E agora som um velho patrom

E agora som um velho patrom que
se senta ao sol no banco de um passeio.
A minha vida fica atrás. Foi minha?
Quem fum outrora?

Fum eu -este que agora som- aquele
que estes mesmos carreiros transitava
um tempo perseguindo a borboleta
ilusória do amor, e neste mesmo
banco torrava o coraçom, ao sol
do rosto de umha forma feminina,
já nom sei qual, ao meu carom sentada?

A minha boca que articula agora
um monológico silêncio, é
aquela que sabia dialogar
consoante a gramática perdida?

Nem apego me fica ao que onte fum,
nem ao que onte regia o meu falar
e o concertava com o falar seu.

Nacim já velho neste banco ao sol,
e aquel que outrora fum morreu em mim,
e sinto-o como um outro
que nom herdei, pois nada tenho del.

Mocidade nom tivem; som um velho
de poucos anos, que nacim assi.
Apócrifa é a história
com que alguns me encadeiam
às alegres tristezas de um passado
de harmonioso furor primaveral.

Sentado neste banco, tam só espero
que de mim mesmo brote o sono. Aquela
moça que se detém perante mim
—talvez onte ao meu lado se sentava—,
estorva-me hoje, e a seguir convido-a
a sua via, pois furta-me o sol.

Breixo Parada - 3º ESO A

Rosalía

Foches unha mociña, viva chama,
que se queimóu no lume decotío.
Como a Brunilda, arrodeóute un valo
de herdados fogos, língoas de outro esprito.
Ningún Sigfrido liberóute. Virxe,
a ti mesma aluméacheste Sigfrido.
E saíches da Islandia do teu sono,
pra unha Worms sen coroa e sen marido.
Pura, no teu castelo solitario
ollache o ceo, enxergache o abismo,
veados os retratos familiares,
as cartas sen abrir, pechos os libros.
Como unha nube, pois, como unha brétema,
como un arcanxo ou como un asubío,
chegóu a ti o Segredo, unha aza branca
e outra moura. Dixécheslle: «Benvido».
Ninguén cho presentóu. Ti o percuraches.
O que dos outros tiñas deprendido,
esquecido ficóu. SÓ xa o diálogo
co enigmático Hóspede sostido 13.

  
Enara Ferradás - 1º ESO B

 

Pido talvez

Pido talvez o que nom podes dar-me.
O que talvez ninguém
pode dar-me. Isso pido.
Mas se tenho necessidade
desse alimento, pouco consolo é
para a minha fame que tal grao
nom se dê nas estepas desta terra.
Pede-lhe a quem me pujo neste mundo
o pam que deveu pôr-me baixo o braço
cando nacim.
Umha liçom de geografia económica
nom é farinha para o coraçom.
 
Hugo Dopazo - 1º ESO B

 
Leire Otero - 1º ESO A

21/05/20

A fala e Mar português

     Manuel María e Fernando Pessoa son os autores elixidos por Brais Castro (2º ESO A) para colaborar con Poesía no teu sofá. A continuación podedes ver como recita A fala e Mar português.
     Moitas grazas, Brais!

Un cabelo de anjo

  O poema Un cabelo de anjo foi tamén escollido polo noso alumnado para elaborar caligramas en homenaxe a Carbalho Calero.

Un cabelo de anjo
pendurado do ceo,
se non é a espada de Democles
é adival para o espírito,
ximio equilibrista,
que, nel agareado,
pode arrandear sobre a terra
e crer que é a araña dun fío
tirado do seu propio miolo,
cordón umbilical que o vencella
o seu niño que está no azul.
Mais non sabemos
qué é o norte, qué é o sul,
o cenit e o nadir,
a vida e a morte,
a terra e o ceo,
cál é o metro que leva ao paraíso
e qué aeronave nos conduz ao inferno.


Gael Calviño - 1º ESO B

 
 Clara Costas - 3º ESO A

Nerea Rodríguez - 1º ESO A

 Carla Santos - 1º ESO A

Sergio Gago - 1º ESO B

20/05/20

Caligramas Praia de Corujo

Hoxe publicamos os caligramas que algúns alumnos e alumnas elaboraron
a partir do poema de Carbalho Calero Praia de Corujo.

Na area para min alguén cravou
o parasol, e á sua sombra puxo
a hamaca para min. O mundo Egipto.
Flabelo e trono: eu faraón.
No meu reino de auséncia, ausente impero.
Esquecido de min e o mundo, ambos
somos un, como o corpo e a alma. Todo
non cobizado é fácil para min.

Secretos pensamentos me arrodeian
como escravas despidas, que non ousan
un tilintar de ajorcas, e se esfuman,
virges ideias, no meu puro harem.

Sobre ninguén impero e reino en todo.
E o mundo é aquala e eu aquel, e somos
el, ela e eu os únicos,
e os tres un. E a unidade é, un intre, tres.

Da miña orquestra real, azuis doncelas,
esparegendo as suas testas brancas,
tangen os cons, arrolan o meu sono,
e os seus cabelos estran aos meus pes.
O sol olla-me, o sol paterno, voo
de áureo falcón imóvel sobre a vida.
O seu ouro é o meu sange, e, lento, flui
no meu corpo solar.

Teito azul, chan enxebre, alta pirámide.
Faixa
Adobiado estou. Pechade a porta.
Poñede o selo. El, ela e eu. Só un.

Martín Touriño - 1º ESO B 


Daria Medeea Lascu - 1º ESO C 

 
Miguel Torres - 1º ESO C

 Eva Dopazo - 1º ESO B

19/05/20

Flautista (Auletés)


Os poemas visuais que hoxe presentamos sobre a obra poética de Ricardo Carbalho Calero, tiveron como fonte de inspiración o poema Flautista (Auletés).



En Lokbias tañe una flauta,

en Sanssouci;
así consuela su nostalgia
Ptolomeo;
Friedrich también.
Estrujadora Alejandría,
severa Postdam;
es melancólico ser rey,
leyendo a Cátulo o a Voltaire.
Cercano a la orilla de Libia
o a la llanura central de Europa,
el auletés,
pensando en legionarios o cosacos,
mariposa nostálgica, chupa la miel
de la triste flor de la flauta,
combándose bajo el klaft o el tricornio
la nostálgica cabeza colgada del más allá.
No importa estar borracho
y pellizcar la grupa de los días, o
disponer las compañías de plomo
sobre una mesa rococó.
Dura carga es ser rey,
basileus o könig,
capitán o sobornador
contendiendo con césar o kaiser
mediante fuego de oro o fuego de cañón.
Bañar en el río tibio de la música
el alma cansada de espiar,
es natural;
hila tristeza el rey así,
el auletés,
Lokhias o en Sanssouci,
larva llorosa, para encapsular,
que el dolor en seda es menos ruín.
Por eso siempre al atardecer,
tañe en Lokhias, en Sanssouci,
la misteriosa flauta real.
Bajo la luna pura y cruel,
entre la zozobra del vivir,
hila su lágrima el auletés.

Noa Pastoriza - 1º ESO A


Antón Otero - 1º ESO B

18/05/20

Caligramas Madrigal a Rosalía

     Xa temos algúns dos caligramas que o noso alumnado fixo baseándose en poemas de Ricardo Carbalho Calero. Hoxe presentamos algúns dos inspirados no poema Madrigal a Rosalía.

A ti, sombra perdida, esprito pervagante,
que entre néboas de alén andas errante.
A ti, clara voz morta, ollos feridos,
pazo esquecido, outono
lonjano, chúvia
aceda de lecer, sibila
chorosa; a ti, que tes
o corazón de lua traspasado,
nas mans tremor de maina bris que ri,
as fazulas aradas pola dor
-oh estadea de bágoas sen fine
na fronte un fantasma aluarado:
a ti,
de min,
aos pes,
afIor
dun siléncio ajoellado

Pedro Costas - 1º ESO A

Carla Souto - 1º ESO A

Antía Freire - 1º ESO A

Andrea Piñeiro - 3º ESO A

Alba Durán - 3º ESO B